سـاقــی بده پیمانه ای ز آن می کـــه بی خویشم کنـــد

بر حسن شور انگیز تو عاشق تر از پیشم کند

زان مــی کـــه در شبهـــای غـــم بـارد فــروغ صبحـــــدم

غافل کنـد از بیش و کم فارغ ز تشویشم کنـد

نــور سحــرگـــاهی دهــد فیضی کـــه می خواهی دهد

با مسکنت شاهی دهد سلطان درویشم کند

ســـــوزد مــــــرا ســـــازد مــــــرا در آتـــش انــدازد مــــرا

وز من رهــا سازد مــــرا بیگانه از خویشم کند

بستانــد ای ســـرو سهـــی! سودای هستــی از رهی
یغما کنـد اندیشـه را دور از بـــد اندیشــم کند

نظرات شما عزیزان:

ƒα☂ℯღℯℌ

ساعت13:41---13 خرداد 1394

میخآی بِدُونیــ چــی مــــــــــــى کـِشَمــ ؟

فَــقَط یِه بآر سیــــــــــــــگارُو

اَز اُونــ طَـــــــــــرَفــ کِ مـــــــــــى سوزهِ

بکِـــــــشــ

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: